Trompe-l'oeil

Nu ik even (Deborah). Ik heb een tijdje afstand genomen van polymeer klei, moest even wat anders doen, maar wel creatief natuurlijk. Een ding waar ik (weer) mee bezig ben geweest is schilderen.
Voor een vriendin die vorige zomer is verhuisd naar een leuke flat met een balkon, ben ik bezig gegaan met een trompe-l'oeil. Een watte? Een trompe-l'oeil, betekent eigenlijk bedrieg het oog, is een realistisch schilderij dat de illusie geeft dat je erin kunt. Dat moest zo groot dat het de glazen afscheiding met de buren volledig bedekte. Ik heb een plaat multiplex gekocht van 240 x 130cm, toen naar een goede winkel voor schildersartikelen (Van Beek in Bussum) want met mijn tubetjes acrylverf zou ik dat oppervlak niet redden. Daar kreeg ik ook goed advies over gronden en kwasten en zo. Maar dan echt beginnen; ik heb best vaker geschilderd maar nog nooit zo groot... spannend!
Ik begon met een poort.

 

 Daarna probeerde ik een achtergrond, maar mijn achterban thuis gaf kritisch commentaar en dus ging ik er weer overheen. Lang leve acrylverf!

 Er zaten nog wat lavendelveldpogingen tussen ('is dat een snelweg?' 'of een waterval?' die is dus niet eens op de foto gegaan voor er weer een laag overheen ging... Deze was wel aardig maar gaf niet genoeg uitzicht, de heuvels waren te dichtbij.
Na nog een heleboel foto's op internet te hebben gezien, begon ik weer opnieuw. Dit leek er meer op.

Ik ben nu nog bezig met blauwe regen die voor de poort hangt, die komt later nog wel op dit blog.