Weer eens aan de klei/ Claying again

Het heeft een hele tijd geduurd, maar ik heb vandaag de moed bijeengeraapt om weer te kleien. Dat wil zeggen, ik moest eerst de klei te selecteren op bruikbaarheid. Want hoewel polymeerklei in principe niet uitdroogt had ik 'tig pakjes die ik zo weg kon gooien, omdat ze net zo hard waren geworden als gebakken klei. Zelfs de softener (om de klei zachter te maken) was hard geworden. Opvallend is wel dat de Sculpey en Pardo klei niet zo hard zijn geworden als de Fimo. Ik had eens wat pakjes gekocht van een ander merk om te proberen namelijk.
Tja, en wat ga je dan doen, als je na zo'n tijd weer eens begint? Geen canes dus, want die heb ik nog dozen vol liggen en wat doe je daar dan weer mee? Ik besloot weer eens pennen te maken. Ten eerste omdat je een pen gewoon af kunt maken op de zelfde dag, en ten tweede omdat ik wel pennen kan gebruiken.
Toen ik eenmaal bezig was, ging het wel weer, de tafel stond weer helemaal vol (nee, geen foto) en ik had alles bij de hand. Dat vind ik namelijk nogal een gedoe, omdat ik geen plek heb waar ik alles kan laten liggen, maar altijd aan de keukentafel zit, moet ook alles steeds weer opgeruimd worden. Daarvoor heb ik wel van die handige plastic boxen, maar als alles eenmaal is opgeruimd pak je niet even snel een tangetje of een kraaltje. Dit weerhield me de laatste tijd ook om te kleien.
Maar goed, ik heb een setje pennen gemaakt. Die zal ik wel even op de foto zetten. Ook heb ik toch nog snel even een cane gemaakt, een simpele pauwenveer, vanwege de kleuren van de pennen. Ik heb Pardo klei gebruikt, behalve voor de rode pen, die deels met Sculpey is gemaakt. De lichtblauwe pen heb ik in een soort steampunkstijl gemaakt, net als een uiltje, de twee pennen daarnaast met een overloopje (van lichtblauw, Pardo Turquoise, naar groen, Pardo Amazonite) en sliertjes. De donkerblauwe is ook met Pardo gemaakt, maar wat is die plakkerig en zacht... niet mee te werken! De groene Peridot en de andere gingen stukken beter, het is dus niet alleen het merk, maar ook de kleur die bepaalt hoe zacht de klei is. De pauwencane was ook wat lastig door de verschillende zachtheid. Ik zou dit merk voor ingewikkelder canewerk niet gebruiken.

It took me quite a long time, but today I found the courage to pick up claying again. That is, I first had to select the clay, for although polymer clay officially should not dry out; I had tons of packages that I had to throw away, because they had become as hard as baked clay. Even the softener had become hard. It is remarkable that the Sculpey clay and Pardo were not as hard as the Fimo (I once bought some packages of another brand to try out).
Well, and what will you do if you start again after some time? No canes, because I have boxes full of canes and what do you do with it? I decided to make some pens. First, because you can finish them on the same day and secondly because I can always use another pen.
Once I had started, it went okay, the table was completely full again (no, no picture) and I had everything on hand. I find this quite a hassle, because I have no place where I can leave everything lying on the desk- I’m always sitting at the kitchen table- I must clean up everything again every time. I have some handy plastic boxes for that purpose, but once everything is cleared out I don’t quickly grab a pair of pliers or a bead. This is also what kept me from claying lately.

Anyway, I have made a set of pens​​. I also made ​​a simple peacock feather cane, because of the colors of the pens. I used Pardo clay, except for the red pen, there I used Sculpey and Fimo​​. The light blue pen I made in a kind of steampunk style, just like the little owl, the two pens with a skinner blend (from light blue, turquoise Pardo , to green , Amazonite Pardo ) and little strings. The dark blue is also made with Pardo, but this one is so sticky and soft... not workable! Green Peridot and the others worked much better, so it is not only the brand, but also the color that determines how soft the clay is. The peacock cane was also somewhat difficult because of the difference in softness. I would not use this brand for complicated cane work .

Huizerdag

<<De Huizerdag is zo langzamerhand niet meer weg te denken uit de Huizer samenleving: een jaarlijks terugkerend feest op het 2e weekeind van september, waarin voor de bevolking van Huizen en omstreken volop aandacht wordt geschonken aan de traditionele én hedendaagse aspecten van de Huizer samenleving. Een festival waarin Huizen laat zien een levendig middelpunt van 't Gooi te zijn. Vele duizenden inwoners bezoeken jaarlijks de Huizerdag en wij hopen dat zij ook dit jaar weer zullen genieten van het geboden programma!>>
Zo staat te lezen op de website van www.huizerdag.nl 
Wij, Sisters in Art, waren er ook weer bij met onze fimo sieraden en geschenken.
Helaas regende het deze zaterdag alleen pijpenstelen en moesten we eerder dan normaal opruimen toen de wind onder de kraam sloeg en we bijna opgetild werden. Alles werd nat en waaide om, dus dat had geen zin meer. Wel hebben we nog net even kunnen warm worden door mee te swingen met de Eindhovense Hurkers.
Voor al diegenen die door het slechte weer geen kans hebben gehad om iets bij ons te kopen: op www.sisterinart.nl kan dat alsnog.
Hier een kleine impressie.

 

<< It has gradually become impossible to imagine the Huizer society without Huizerdag: an annual festival on the 2nd weekend of September, when the population of Huizen give  attention to the traditional and contemporary aspects of Huizer society . A festival in which Huizen shows to be the lively center of the region 't Gooi. Thousands of people visit the Huizerdag every year and we hope that they will enjoy the program offered this year! >>
So you can read on the website www.huizerdag.nl
We, Sisters in Art, were also there again with our fimo jewelry and gifts.
Unfortunately this year it was raining cats and dogs and we had to pack up earlier than we normally would, especially when the wind came under the stand and we were almost lifted into the air. Everything became wet and things were blown over, so it was pointless to stay any longer. But just before that, we did have the chance to swing ourselves warm with the band from Eindhoven, the Hurkers.

For all those who didn’t get the chance to buy something from because of this weather: please check on our site www.sisterinart.nl ; you still can!